Pervasieve ontwikkelingsstoornis, niet anders omschrevenPervasive Developmental Disorder – Not Otherwise Specified Hij komt thuis… en geeft het verkeerde antwoord? Hij komt thuis na een “feestje’’, zeg een verjaardag, en je vraagt:”Hoe was ‘t?” En dan: hij weet het eigenlijk niet. Schouderophalend: “Oh, ging wel, hoor…” Of hij reageert verward, misschien zelfs wel bozig. Want soms is het gewoon even lastig voor hem om precies te vertellen wat ie voelt… hij twijfelt… hij weet het eigenlijk nog niet… Dit blijft iets vreemds: zowel kinderen als volwassenen, die zich wel degelijk hebben geamuseerd maar dan toch in de war raken als je zo’n vraag stelt. En dan soms ook echt overtuigend ‘nee’ kunnen zeggen. Wat is er aan de hand, denk je dan. Wel, dít is er aan de hand: het kenmerkende gedrag van mensen met PDD NOS, zoals dat heet. Wat betekent dat? Dit: sommige mensen verwerken hun ervaringen, dus wat zij meemaken, wat anders. Alles wat zij meemaken aan gebeurtenissen, prikkels, belevenissen of wat dan ook verwerken zij als het ware als aparte ‘puzzelstukjes’. Die passen zij dan later in hun eigen tempo en op hun eigen manier geleidelijk in elkaar. Pas als hun beeld helemaal verwerkt en klaar is, kunnen ze het echte, goede antwoord geven. Zo lang dat complete beeld er nog niet ligt zullen ze vaak slechts een deel kunnen benoemen: dat wordt dan soms hard zwart/wit antwoord, soms zelfs omgekeerd aan hun latere, echte, voltooide werkelijkheid. Want zo gaat dat: zolang die puzzel nog niet helemaal klaar is, de stukjes nog door elkaar liggen, krioelen ook hun gevoelens en gedachten als het ware nog door elkaar heen. En dat kan dan het “verkeerde” antwoord opleveren. Soms ook heel anders dan wanneer -later- alles is verwerkt, alle stukjes van hun gevoel en beelden bij elkaar zijn gelegd. Dan kan je meemaken dat er later ineens een razend enthousiast verhaal komt over hoe leuk het was: de puzzel is klaar. Hun hersenen zijn volkomen normaal, maar werken op een andere manier. Deze mensen -zowel kinderen als volwassenen- hebben daarmee ook een ander tempo en ordening om hun indrukken te verwerken; hun puzzeltje voltooien vraagt soms even tijd. Wie dat weet en herkent kan daar rekening mee houden, kan er wat tijd en ruimte voor openhouden. Je ziet dan ook dat zo’n ‘ander’ mens/kind niet meer een probleem is, maar zijn omgeving en vooral zichzelf beter gaat begrijpen [en er mee kan omgaan]. Vragen of meer informatie nodig? Bel maar; het verplicht u echt tot niets. Want u beslist. Mildred van het SchipCoaching Lisse