Eén van de hoofdkenmerken van ADHD is overmatige bewegingsdrang. Veel mensen uit de omgeving vinden dit storend, maar hoe is het voor iemand die (onbewust) overmatig bewegingsdrang heeft? Onlangs sprak ik hierover met een gediagnosticeerd persoon. Een deel van het verhaal mocht ik, zonder naam, publiceren:
Overmatig bewegingsdrang ontstaat bij mij uit enthousiasme of uit onrust wanneer ik mij niet op mijn gemak voel, mij niet geaccepteerd of onbegrepen voel. Vergeet niet dat veel lotgenoten, net als ik ook hooggevoelig zijn en hierdoor vaak goed aanvoelen wat de ander daadwerkelijk bedoelt, maar dit niet kan of durft te benoemen. Ga dus niet met een grote lach vertellen dat je iets leuk vindt, terwijl je er eigenlijk niets aan vindt, maar mij niet wil kwetsen. Hierdoor voel ik mij onrustig. Ik weet dan dat er iets niet klopt, maar door de onrust ga ik aan mijzelf twijfelen, terwijl de ander mij voor de gek houdt en niet eerlijk is. Omdat ik mijn vinger niet op zo’n moment niet op mijn gevoel kan leggen, ga ik soms onbewust zitten wiebelen, friemelen of iets dergelijks en word daar dan op aangesproken, terwijl de ander niet eerlijk en open is geweest. Dit overkomt mij in meerdere situaties: thuis, op school, etc. Tijdens de les kan ik onrustig worden omdat het gehele plaatje voor mij (nog) niet duidelijk is. Alles wat mij verteld wordt visualiseer ik. Eigenlijk maak ik constant filmpjes in mijn hoofd en zie ik het letterlijk voor me. Wanneer je net als ik alles visualiseert en je begrijpt iets niet, dan wordt het filmpje nooit compleet en zal je het ook niet gaan begrijpen. Pas als alle puzzelstukjes duidelijk zijn, komt het filmpje af en dan zal je het ook (bijna) nooit meer vergeten. Wanneer ik de stof niet begrijp en bij vragen steeds te horen krijg: ik heb het al zo vaak uitgelegd je moet het nu wel weten hoor, dan voel ik mij onzeker. Hierdoor reageer ik dan boos en (mogelijk) met onrustig of onhandig gedrag. Van binnen voelt dit niet fijn en voor mijzelf heb ik dan het gevoel dat ik dom ben, het eigenlijk nooit goed doe en zo word ik eerlijk gezegd bang om nog vragen te stellen. Bij enthousiasme over iets kan ik niet blijven zitten! Ik spring op, kan mij niet beheersen en ga gelijk aan de gang of neem het gesprek over, ga voor mijn beurt, etc. Wanneer ik enthousiast ben over iets of alle ideeën helemaal in mijn hoofd heb zitten, ben ik niet meer te stoppen. Vaak reageert de omgeving dan ook met: ja hoor, daar heb je die weer! Of “laat mij even uitpraten, ik was wat aan het vertellen!”. Maar ja, dan wil ik zo graag helpen en/of nuttig zijn, dan zie ik eigenlijk niet hoe ik over kom. Soms zou het wel fijn zijn wanneer iemand mij daar dan op een positieve manier op wijst, in plaats van boos te reageren met houd daar toch mee op. Maar ja, nu ik erover nadenk weet ik eigenlijk niet of het dan wel over komt. Daar zal ik eens op gaan letten.
Uit bovenstaand verhaal blijkt dat ook de omgeving een grote invloed heeft op de overmatige bewegingsdrang en dat het niet allemaal te wijten is aan een stempel(tje).
Neem gerust contact op met Coaching Lisse. Mildred van het SchipCoaching Lisse