Kinderen, maar ook volwassenen vertonen soms een gedrag dat soms niet begrepen wordt. Reageren anders dan bedoeld, zijn depressief, kortaf, kortom anders dan je verwacht. Indien dit gedrag dagelijks of regelmatig problemen oplevert kan er sprake zijn van een stoornis. Voorbeelden hiervan zijn: aandachtstekort met hyperactiviteit ook wel ADHD, aandachtstekort ADD, Autisme Spectrum Stoornissen, zoals PDD-NOS en het Syndroom van Asperger afgekort ASS, e.a. Om inzicht te krijgen en dit “onbegrepen” gedrag te begrijpen is het nodig anders naar gedrag te kijken en open te staan voor de belevingswereld van het kind, de mens in kwestie. Verjaardagspartijtje van André, thuis, met verschillende vriendjes. André is er vol van en enthousiast doet hij met alles mee. Hij geniet van alle aandacht en cadeautjes. Op een gegeven moment gaan ze buiten zijn favoriete spel paaltjesvoetbal spelen. Er worden twee teams gemaakt, ze willen beginnen en ineens loopt André op dat moment huilend en boos naar binnen en sluit zich op in zijn kamer. Zijn moeder roept hem nog na: “André, kom nou, doe nou niet zo raar! De kinderen zijn er allemaal voor jou, kom op mee doen!”. Maar hij schreeuwt terug: “Nee, ik kom niet meer!” en smijt zijn slaapkamerdeur met een harde klap dicht. De vriendjes blijven vol verbazing buiten en snappen er helemaal niets van. Het gaat toch allemaal leuk? André was toch de hele tijd ontzettend vrolijk? De plezierige sfeer is in één keer verdwenen. Na een poosje komt André naar beneden en sluit zich weer aan bij zijn vriendjes, alsof er helemaal niets gebeurd is en stelt voor om toch het spel paaltjesvoetbal te gaan spelen. Zo gezegd zo gedaan. Het wordt toch nog een vrolijke en gezellige verjaardag, Wat bepaalde dit onbegrepen gedrag van André? Wat gebeurde er op het moment dat hij huilend en boos naar binnen ging? André was wel al ontzettend gespannen voor zijn partijtje. Met zijn moeder was afgesproken wat ze zouden gaan doen. Belangrijk: de jarige André mocht zelf de teamindeling bepalen voor zijn favoriete paaltjesvoetbal. Maar de teamindeling ontstond ongemerkt spontaan. André kwam hierdoor niet bij zijn lievelingsvriendje. Dat vriendje vond het niet erg en toen André er wat van zei tegen zijn moeder, zag zij het probleem ook niet. Die onverwachte verandering in het idee dat André er van te voren over gemaakt had viel totaal verkeerd. Voor André een enorme teleurstelling, die hij niet kon vatten. Hij uitte zich dan ook boos en verdrietig en vluchtte weg naar de zekerheid en veiligheid van zijn kamer. De spanning vooraf en de plotselinge verandering waren hem even te veel geworden. Hij zocht daarom zijn veilige plek in huis. Zo kwam hij tot bedaren en ontdekte toen zelf dat het inderdaad toch niet zo erg was. Hij paste zijn voorstelling en verwachtingen aan en ging terug naar de groep. In dit verhaal kon André zelf zijn gedachten ordenen, de situatie in alle rust overzien en daardoor weer gezellig aansluiten bij de groep. Zo verloopt het niet altijd. Veel kinderen die ook dit onbegrepen “vluchtgedrag” vertonen lukt dat niet gelijk. Dan is het van belang niet direct te oordelen. Neem de tijd om er even rustig over te praten: waarom heeft dat kind nou precies verdriet? Neem het antwoord vooral serieus, hoe klein het probleem in jouw ogen ook is. Wanneer het kind zich serieus genomen voelt, dan voelt ie zich begrepen en is de situatie meestal redelijk snel weer onder controle. Goed voor het kind, goed voor de omgeving. Meer weten? Neem gerust contact op met Coaching Lisse.